Drie kinderen, een mooi huis een leuke gezamenlijke vriendenkring. Meer heb je niet nodig zou je denken. Na een enigszins hectische jeugd met ouders in vechtscheiding ben ik mijn eigen weg ingeslagen waarbij ik veelal het avontuur aanging en nieuwe dingen wilde beleven, vernieuwing. Verschillende soorten watersport en in het buitenland wonen was het ultieme genot.

In mijn relatie vond ik de stabiele omgeving met een dagelijkse structuur. In de tijd dat de kinderen opgroeiden was dit zeer welkom. Na een aantal jaar kreeg ik een nieuwe baan waar groei en persoonlijke ontwikkeling sterk gestimuleerd werden. Dat was de dag dat ik me realiseerde dat door deze dynamiek de kloof tussen mijn ex en mij alsmaar groter zou worden. Ik was hongerig naar vooruitgang, ik wilde weer meer uit het leven halen. Deze behoefte werd groter en groter. Gemerkt en ongemerkt kies je dan toch voor jezelf en is de verdere verwijdering ingezet. De eenzijdige drang naar vernieuwing is soms lastig te begrijpen voor de omgeving. We belandden in een jarenlange aftakeling. Toen nam ik het eindbesluit, en koos voor mezelf.

‘Toen ik het uiteindelijke besluit nam, ging ik kapot van schuldgevoel’

Ik ging kapot van het schuldgevoel, ik had gefaald, wat deed ik mijn kinderen aan, helemaal leeg en toch zette ik door. Ik streed voor mijn eigen vrijheid en geluk. En als je denkt dat alle nare facetten van het proces op je bord liggen kwam daar de laatste nekslag, de omgeving. Een klein aantal ‘vrienden’ had de behoefte om mij letterlijk na te roepen op straat, blikken die konden doden toe te werpen en zelfs via de kinderen hun ongenoegen direct en indirect te uitten. Dit kostte mij zóveel energie, ik was op.

Toen kwam de dag dat ik besloot, in samenwerking met een coach, dat het tijd werd mezelf voorop te stellen, te gaan voor groei en het omarmen van de wereld. Waar stond ik? Waar sta ik nu? Waar wil ik heen? Hiermee kwam ik tot inzicht en razendsnel leidde dit tot uitzicht.

Ik ben blij en opgelucht. Voel een verlichting en ben trots op alles wat ik heb neergezet te komen waar ik nu sta. Het diep ongelukkige gevoel dat ik van alles wilde beleven in mijn leven en daar geen ruimte voor had is verdwenen. Er staat nog veel op de planning en ben ervan overtuigd dat ik over jaren tevreden kan terugkijken op mijn leven”